|
Hij komt als een droom uit de wolken
en kijkt zo wat bang om zich heen
zijn stap is zo licht dat de wind zelfs
hem meevoert o waar gaat hij heen
z’n ogen zijn o zo zacht
maar kijken vermoeid
en z’n gelaat is oud en bleek
z’n kleren zijn als door
de zon wel verschroeid
wie is die man hij doet zo vreemd
Gebogen en kromgegroeid
als na een lange reis
als na een verre vreemde tocht
vereenzaamd en bedroefd
door jaren leed vergrijsd
toch draagt hij z’n boodschap nog rond
toch zingt hij z’n lied van liefde en vrede
maar niemand die hem hoort
toch zingt hij z’n lied over liefde en vrede de idioot
Zo klinkt al eeuwen z’n lied
door de lucht
dat zingt over vrede die komt
voor bloedige oorlogen
steeds op de vlucht
toch volgt hij gelaten z’n tocht
langs slagvelden koel en breed
langsheen het krijgsgewoel
langsheen het nutteloos geweld
met enkel die hoopvolle vrede als doel
is hij een dwaas of een held
Zo zingt hij z’n lied van liefde en vrede
maar niemand die hem hoort
zo zingt hij z’n lied
over liefde en vrede de idioot
|
|
꿈을 꾸듯 구름에서 내려와
겁에 질려 주위를 둘러보는
그의 발걸음은 너무도 가벼워서
바람조차 그를 이끌 수 있어
그의 눈은 부드럽지만
피곤해 보이고
얼굴은 늙고 창백하고
입고 있는 옷은
마치 햇볕에 그을린 것 같아
저 이상한 사람은 누굴까
오랜 여정 후
머나먼 기묘한 여행 후
허리는 굽고
세월의 풍파로
슬프고 외롭지만
그는 여전히 메시지를 전해
그는 여전히 평화의 노래를 불러
아무도 듣지 않지만
그는 바보처럼
사랑과 평화의 노래를 불러
평화가 오기를 염원하는
그의 노래는 이렇게
수세기 동안 전해져 왔어
항상 피비린내 나는
전장에서 도망쳐
체념하고 여행을 떠났어
널따랗게 펼쳐진 전장
그 전장을 따라
불필요한 폭력을 넘어
희망찬 평화를 목표로 하는 그는
바보일까 영웅일까
그는 사랑과 평화의 노래를 불러
하지만 아무도 듣지 않아
그는 바보처럼 이렇게
사랑과 평화의 노래를 불러
|
